E.J. DE GROOT

Perlabian, 2 Aug. 1938

Beste Suus

Zoals je vermoedelijk zult weten is Dé (zijn vrouw Désirée) thans met de kinderen onderweg naar 't oude vaderland. Ze komen 10 Augustus in Marseille aan en zijn 24 uur later in Holland. Zowel Elsje als Carla (zijn 2 dochters) zijn nogal Pappi's kinderen, zoodat ze het weliswaar fijn vonden om naar Holland te gaan, maar het afscheid toch wel zwaar voor hun was.

Dé zelf was de laatste tijd erg zenuwachtig en kan zij niet zoo goed meer tegen het klimaat. 't Is daarom wel goed, dat zij nu eens een rustiger tijd in Holland kan doormaken. Daar zij zelf natuurlijk graag in Nijmegen (haar geboorteplaats en de woonplaats van haar moeder; vader overleden) is, heeft ze daar meteen de gelegenheid voor.

Zelf ga ik in mijn a.s. verlof 3 dingen doen, nl zeilen, visschen en aan de wintersport doen. Ik wil mijn hersens volkomen rust gunnen en aan niets, maar dan ook totaal aan niets denken. Mijn boog is nu blijkbaar te lang gespannen geweest en blijft mij alleen het gevoel van ontzaglijke moeheid.

Nu duren bij mij deze perioden nimmer lang, dan komt toch de oude energie wel weer terug, maar steeds wordt het iets minder, zoo dat ik maar zeggen wil, dat het voor mij ook tijd wordt om eens met verlof te gaan. Intusschen blijft het hier druk. In mijn werkkring is het niet mogelijk om iets te verslappen, omdat als de baas niet meer actief is, de rest vanzelf meegaat. Nu ik moet het vuurtje zelf steeds aanwakkeren. Maar het duurt niet zoo lang meer dat ik weer met verlof (1939) ga.

Met de zaken gaat het niet zoo schitterend als verleden jaar. De prijs is lager en mijn oogst is slecht. Af en toe denk ik wel eeen, dat de palmen ook moe zijn. Wij hebben een erg droog jaar, terwijl ik bovendien te kampen heb met een zware rupsenplaag.

Het is bij mij nu wel erg eenzaam en het valt het alleen zijn mij niet mee, hoewel aan de andere kant de zenuwen van Dé niet meer sterk waren en wij beiden rust noodig hadden.

Het is misschien gek gezegd, maar ik zou graag een jonge vroolijke vrouw om mij heen hebben, die mij eens echt verwende.

Daarbij heb ik wel eens aan Wally (zijn nichtje van 23j, de oudste dochter van Suus) gedacht, maar die kan die plaats niet vervullen. Je schrijft mij nooit meer hoe het met haar gaat. Is ze nog niet verloofd? Ik heb gehoord, dat Ineke en Tonny zelfs al getrouwd zijn (Ineke/Caroline en Tonny Thonus, zijn de dochters van Caroline de Groot, 1890-1918 en Anton Thonus; Ineke is getrouwd in 1936 en Tonny in 1938). Verder zijn de reiskosten voor zoo'n korten tijd ook wel een bezwaar.

Ik begrijp, dat je mij weinig schrijft, omdat ik weinig schrijf, maar laat ik je nadrukkelijk verklaren, dat bij mij schrijven geen barometer is. Vergeten doe ik jullie toch niet. En ik geloof ook wel, dat je dat van mij weet.

Ik hoop nu maar, dat jullie het met Dé een beetje kunnen vinden, want ik zal je zeggen, dat mijn vorig verlof voor mij een straf is geweest (1933, zijn zusje Willy overleed toen en zijn vader was reeds 4 jaar eerder overleden). Kijk Suus de basis van een gelukkig leven voor mijn kinderen, die voor mij 't meeste op de wereld beteekenen, is een huiselijke haard. Dit is een grondslag, waarop de kinderen de moreele Kracht en moed op moeten kunnen bouwen om later onvermijdelijke teleurstellingen in het leven het hoofd te kunnen bieden. Ik stel mij hiervoor verantwoordelijk en ken mijn kinderen het recht toe om later als zij volwassen zijn mij ter verantwoording te roepen, wat ik van hun gemaakt heb. Zie hoe het de kinderen van Anton (zwager Antonius Thonus) vergaat. Ze hebben gebouwd op leegte van ziel en moraal en op het leven van een snob. Deze kinderen kunnen geen ruggegraat hebben en het beetje wat ze hebben is van de geboorte. Doch dit moet verzorgd gekweekt en geleid worden.

Maak er denkende menschen van en geef ze karakter, dit is meer dan kennis en geld mag macht wezen. Karakter kweekt het niet. Ik zou mijn kinderen als landbouwers willen zien, met alle taaie eigenschappen dat ras eigen. Heb je de film "The good earth" gezien? Zoo ja, dan weet je wat ik bedoel.

Begrijp mij hierom, dat ik van Dé heel veel door de vingers zal zien, omdat zij ontegenzeggelijk goede eigenschappen bezit en zeker de gondvesten voor 't karakter van de kinderen mede kan helpen opbouwen, al zal ik ze dan wat zachter, wat soepeler en wat harmonischer moeten maken.

Je begrijpt wat mij in mijn verlof het meeste genoegen doet, dat is vrede en harmonie, een streling voor oog en hart. Er is zoo ontzaggelijk veel strijd in het leven, dat men de rust moet kunnen vinden bij de huiselijke haard, want alleen hieruit kunnen nieuwe krachten worden geput, om de strijd in het leven, die gestreden moet worden, voort te zetten.

Het is natuurlijk ook mogelijk om ook deze rust geheel uit je zelf te putten, doch dan moet je zelf volkomen in evenwicht zijn, wat ik momenteel veel meer ben dan vroeger.

Nu Suus ik daas nu wel door, maar zou graag weten hoe het met moeder gaat, heeft zij mijn brief ontvangen? Maakt haar gezondheid het nog goed? Nu binnenkort zal zij haar zoon weer terugzien, hij is alleen een beetje grijs. Ja ze willen bij mij niet wegblijven, de grijze haren. Je zult mij wel veranderd vinden. Ik vind mijzelf oud geworden (39j).

Laat mij nog eens iets van je weten en schrijf mij eens hoe Wally en je andere kinderen het maken. Je neemt mij toch niet kwalijk dat Wal die plaats niet kan innemen, maar ik hoop dat je dat begrijpt.

Gaat het nu een beetje beter met de financiën (haar man Johan Knetemann is architect en door de crisis lopen de zaken slecht), ik hoop van harte van wel en ben blij, dat je je gelukkig voelt.

Dag, hartelijke groeten van Broer